Hallo! Wij zijn...

Vandaag zijn de kittens 35 dagen oud (5 weken) en het gaat hartstikke goed met ze. De dag is gevuld met allerlei spannende activiteiten zoals stoeien met nestgenootjes, klimmen op het slaaphol (die door de 1.5 kg van de kittens steeds inklapt), achter elkaar aanrennen, even lunchen van het bordje of bij mama, klimmen in de hele hoge krabtoren, proberen pleegpapa Hiro en pleegbroer Beer uit te dagen tot spelen, het huis verkennen, even een plasje doen op de kattenbak om vervolgens achter de speeltjes in huis aan te rennen. En dat alles gebeurd onder het toezicht van mama Ella.

Nu de kittens zo actief en speels zijn en beginnen te reageren op menselijk gezelschap, komen hun karakters steeds beter naar voren. Ze willen zich graag even voorstellen!

Klik op "meer lezen" om erachter komen wat voor een katjes het zijn en voor extra foto's!

Camille (Saint-Saëns)

Hallo allemaal, ik ben Camille. Mijn pleegbaasjes hebben mij genoemd naar de beroemde Camille Saint-Saëns, een van hun favoriete componisten. Nog nooit van hem gehoord? Dan moet je de volgende keer als je in de Efteling bent maar eens goed luisteren naar de muziek van de attractie het Spookslot!

Ik ben het enigste jongetje in het nest en daardoor ben ik misschien wel extra stoer! Ik was de eerste die vast voedsel at en ook de eerste die zinderlijk is. mensen-mama hoeft mij echt niet meer op de bak te zetten hoor, dat doe ik helemaal zelf! 

Lekker stoeien en spelen met mijn zusjes vind ik heerlijk maar soms hebben zij daar geen zin in en dan is er gelukkig ook nog pleegbroertje Beer.

Beer is de grootste kat in huis, maar ik ben echt niet bang voor hem! Ik geef hem gewoon tikken tegen zijn staart hoor. Dan draait Beer zich om om lekker met mij te stoeien. Ik ben alleen nog wel wat te klein voor Beer. Hij kan mij nog niet goed vastpakken omdat ik zo klein ben en hij mij geen pijn wilt doen. Gelukkig kan ik ook heel goed met hem knuffelen!

Verder ben ik echt wel het stoerste kitten in huis. Lekker de woonkamer verkennen en achter balletjes aanrennen, daar word ik helemaal blij van! Soms probeer ik in het been van mens-mama te klimmen maar dat vindt zij niet zo leuk volgens mij. Ach ja, ik blijf het gewoon lekker doen! Zo stoer ben ik echt wel!

Peggy (Lee)

Dag iedereen, mijn naam is Peggy en ik ben vernoemd naar zangeres Peggy Lee, een zangeres waar vooral mijn mens-mama graag naar luistert.

Met mijn gekleurde vachtje lijk ik het meeste op mama en grappig genoeg ben ik ook vaak naast mama te vinden! Eten van een bordje doe ik wel af en toe maar vind ik nog lastig. Ik ben nog graag bij mama Ella maar kan al wel zelf naar de kattenbak.

Hoewel mens-mama in het begin dacht dat ik echt een pittige tante was, ben ik best wel rustig hoor. Ik kijk graag de kat uit de boom. Ik vind nieuwe dingen vaak nog wel erg spannend maar dat komt ook omdat ik heel vaak door mens-mama en mens-papa ben vastgehouden omdat ik een ontstoken oogje had dat schoongemaakt moest worden. Echt niet leuk! Gelukkig kan ik ook wel genieten van een aai over mijn kopje en gelukkig krijg ik dat ook regelmatig.

Klimmen vind ik leuk! Ik was de eerste die tegen de krabpaal opklom en erachter kwam dat er allemaal leuke hokjes inzitten en dat ik van de ene verdieping binnenin naar de andere kan klimmen. Helaas ben ik daar nog net iets te klein voor. 

Zie je mij zitten in de toren? Pleegbroertje Beer probeert met mij te spelen maar het is niet helemaal eerlijk want zijn poten zijn veel langer dan die van mij! Hij kan wel bij mij maar ik niet bij hem!

Het is maar goed dat Beer ons zo lief vindt.

Stiekem ben ik nog wel een beetje een mama's kindje maar nu het met mijn oogje ook wat beter gaat durf ik ook veel meer te ondernemen. 

Julie (London)

Mijn naam is Julie, ik ben genoemd naar zangeres Julie London en ben eigenlijk al vanaf het begin de kleinste in het nest. Met mijn grote ogen en poezelige snuitje ben ik de prinses van het nestje. Een echt meisje. Dat houdt echter niet in dat ik verlegen ben hoor, integendeel! Ik was de eerste die verder de ruimte probeerde te verkennen en ook de eerste die mens-mama echt aankeek. Ik ben een verfijnd dametje maar hou wel van lekker spelen en dollen. Ik vind het echter ook prima om even met mens-mama te knuffelen en even in de nek te kruipen. Maar alleen als ik moe ben hoor! Anders verlies ik speeltijd en dat kan natuurlijk niet.

Ik was de eerste die probeerde contact te leggen met Hiro, de oudste kater in huis. Hiro is echter niet zo lief voor ons als pleegboer Beer en daarom noemen wij hem ook pleegvader. Hij laat heel goed weten wanneer het hem niet zint. Laatst beet ik hem in zijn staart en toen kreeg ik wel wat tikken op mijn hoofd met gemiauw en geblaas. Toen schrok ik wel even hoor. Mens-mama zegt dat ik eraan moet wennen dat sommige katten aangeven waar de grens ligt. Pfff, moelijk hoor want ik ben een stuiterballetje en wil met alles en iedereen spelen. 

Net als Peggy ben ik ook dol op klimmen! Gisteren viel ik er alleen vanaf en viel op mijn rugje. Mama-mens schrok heel erg en nam mij meteen bij zich om te kijken of alles goed waar ik nergens last van. Ze schrok nog erger toen ik gisteravond opeens helemaal bovenop de krabtoren klom! Ze was bang dat ik niet meer naar beneden zou kunnen dus nu mag ik alleen op de krabtoren als mens-mama thuis is, anders legt ze hem neer of zet ze hem weg.

Stoeien met mijn broertje of zusje kan ik ook heel goed en zal ik nog eens wat vertellen...ik was de eerste de rende en in het rond sprong. Misschien wel de kleinste uit het nest maar zeker niet de minste!

Ella (Fitzgerald)

Ik ben Ella, genoemd naar Ella Fitzgerald, een jazz zangeres. Pleegvrouw heeft nog niet zo heel veel foto's van mij want ik ben erg verlegen en laat me niet zo gemakkelijk fotograferen.

Ik ben de moederpoes van het nestje en hoewel mijn kleintjes niet beter weten dan binnen te zijn in een fijne huiskamer met menselijk gezelschap, heb ik het niet altijd zo goed gehad.

Want ik was een zwerfkat en leefde buiten. Gelukkig werd ik liefdevol gevoerd door een dame die mij erg lief vond. Algauw kwamen zij er echter achter dat ik was bevallen van een nestje in de struiken naast een gemeenschappelijk veldje. Er werd contact gezocht met stichting Het Wijze Weeskitten want het veldje zou die week gemaaid worden en ook regende het ontzettend die eerste week van mei. Ze vingen mij en mijn kinderen om naar een pleeggezin te brengen. Ik was ontzettend bang, wist niet wat mij overkwam. Ik vertrouwde mensen helemaal niet. Ik werd in een bench gestopt met mijn kinderen. Het duurde niet lang voordat ik doorhad dat die nieuwe plek helemaal zo slecht niet was. Ik had eten en drinken, zoveel ik wilde en eigen kattenbak. Het was er warm en behaaglijk voor mij en mijn kinderen.

Langzaam aan was ik toch wel heel dankbaar voor deze warme plek waar mijn kittens in goede handen waren. Hoewel ik mensen erg eng vind, vertrouw ik deze pleegbaasjes wel. Ze aaien mij, wat ik fijn vind en geven mij en mijn kittens eten en drinken. Alleen als ze gaan staan schrik ik wel, want ze zijn zo groot en maken van die grote passen. Als pleegvrouw mijn naam dan zegt ontspan ik weer want ik weet wie het is.

Ik heb een hoop nieuwe dingen moeten leren, geluiden in huis waar ik niet gewend aan was zoals het koffiezetapparaat, de bezem en de deurbel.

Ook kennismaken met de andere katten vond ik eng maar ik was al snel om. Wat een knappe leuke heren! Zij keken echter nog even de kat uit de boom want ze vertrouwde mij niet op hun territorium. Hiro heeft zelfs lelijk naar mij geblazen maar dankbare gast als ik was, was ik natuurlijk niets dan beleefd tegen deze heer. Het is immers ook zijn huis. Daarna ging het al gauw beter tussen ons. Beer komt mij regelmatig gezelschap houden en ik vind zijn aanwezigheid erg prettig. 

Een paar foto's om mee af te sluiten